Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
’t Tunekrupertjen had zien nes in de schure ebouwd. Op een
keer wanen de ouwers allebeie uut-evleugen – ze wollen wat te eten veur der jongen haolen – en leuten
de kleintjes helemaole allinnig achter.
Nao een schofjen kump de vaor weer thuus.
„Wat is hier gebeurd?” zeeg e, „Wee hef julen wat edaon, kienders? Julen
bin helemaole in de wiere!”
„Ach, vao,” zegen ze, „der kwam hier net zo’n grote boeman veurbie. Hij
zag der zo hellig en eng uut! Hij keek mit zien grote ogen in ons nes, dat
hef ons zo bange emaak!”
„Zo,” zeeg de vaor, „waor is e hinne egaon?”
„Noen,” zegen ze, „hij gung dee kaante uut.”
„Wach mar!” zeeg de vaor, „ik gao hum achternao. Stille mar, kienders!
Ik griepe hum wè in de kladden.”
Dan vlieg e der achteran.
As e de hoek ummekump, loop daor een leeuw.
Mar ’t tunekrupertjen is neet bange. Hij geet op de leeuw zien rogge zitten
en begint op hum te schellen. „Wat he-j bie mien huus te zeuken,” zeeg e, „en
mien kienders bange te maken?!”
De leeuw trek zien eigen der niks van an en loop veurdà.
Dan geet e nog veul arger tekeer, ’t kleine opdondertjen. „Je hemmen der
niks te zeuken, heur je m’n! En a-j nog es weerummekoemen,” zeeg e, „dan zu-j
wè es zien! Ik do ’t neet grege,” en daorbie tilt e zien ene poot op, „mar
dan trap ik joe zo de rogge in!”
En dan vlieg e weerumme naor zien nes.
„Zo, kienders,” zeeg e, „dat he-k hum wè of-eleerd. Dee kump hier neet
weer.”
Frontpage
[Dutch
Spelling] 