Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Groningen Low Saxon Hogelandsters
(Dialect of Hoogeland)
’t Koedelduumke har syn nüst in ’n wagenschuyr. Aynmaal wazzen olluy baydent
uut vlaygen gaan – say wollen wat tou eten op-halen voer de lötjen – en layten
hoer hayldal allenneg achter.
’n Setje later komt ’t mantje werom. „Wat is hyr wel geboert?“ segt er. „Wel
het ju wat daan, kinder? Ju binnen ja haylmaal van streek!“
„Ach, va!“ seggen se, „Der kwam hyr so net sonnen grode bussjoed’ voerby.
Dej sag der so kwaad en mal uut! Dej gloup mit syn grode ogen os nüst in. Dat
het os so benaud maakt!“
„So,“ segt ’t mantje, „Woar is er bleven denn?“
„No,“ seggen say, „hay is daar hin gaan.“
„Wacht maar!“ segt ’t mantje, „Ik ga achter hom an. Rüsteg maar, kinder!
Ik sel hom wel krygen.“
Dou vlög er der achter an.
Dou er hok om tou komt, lopt daar ’n layw’.
Maar ’t düt ’t koedelduumke niks. Hay strykt op layw’ syn rog dal en begünt
op hom tou schellen. „Wat hest du by myn huus tou soyken,“ segt er, „en myn
kinder schrikken tou laten?!“
De layw’ trekt sok der niks van an en lopt trankyl wyder.
Den wordt ’t koedelduumke noch linker. „Du hest daar niks tou soyken,
seg ik dy! En ast du nochmaal weer-komst,“ segt er, „den selst wel sayn! Ik
dou ’t nayt geern,“ segt er, en daarby haalt er ayn syn pootke op, „maar den
trap ik di so rog stokkend!“
Daarna vlügt er werom naar syn nüst tou.
„So, kinder,“ segt er, „dej heb ’k ’t wel of-leerd. Dej komt noit weer.“
Frontpage
