Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Ցախսարիկը ըստ սովորօթյան իր բօյնն էր դրել մարագի անկյօնօմ։ Մի անգամ ավագ թռչոնները
երկօսն էլ դորս թռան՝ ուզօմ էին իրենց փոքրիկների համար ոտելու մի բան բերել ու
նրանց մենակ էին թողել։
Որոշ ժամանակ անց՝ Հայր Ցախսարիկը վերադարձավ իր բոյնը
— Օ՜՝ Հայրիկ՝ ասացին նրանք՝ — մի ահավո՜ր հրեշ եկավ մի քանի րոպե առաջ։ Շա՜տ
սարսափելի էր։ Իր ահռելի աչքերը մեր բօյնի մեջ սեւեռեց և մեզ սոսկալի վախեցրեց։
— Այո՝ պարզ է՝ ասաց Հայր Ցախսարիկը՝ — ու՞ր գնաց։
—
Ըըը՜ … ասացին նրանք՝նա այն կողմ գնաց՝ ա՜յն կողմ անտառի մեջ։
— Սպասե՛քայստեղ՝ ասաց Հայր Ցախսարիկը՝ — ես գնօմ եմ նրա ետեւից՝ չ՛անհանգստանաք՝
բալիկներ՝ ես նրան ցօւյց կտամ … Այս ասելով՝ նա դօրս թռավ բույնից։
Նա թռա՜վ՝ թռա՜վ դեպի անտառի խորքը՝ հետո շուրջը պտտվեց ու որոշ ժամանակ անց՝
մի առյօծի հանդիպեց։
Բայց ցախսարիկը բոլորովին չվախեցավ։ Նա իջավ ու կանգնեց վայրի կատվի մեջքին ու
սկսեց նրան կշտամբել։
— Դու ի՞նչ գործ օնես իմ տօնըգալու՝ ասաց նա՝
— և իմ երեխաներին այդպես վախեցնելու։
Առյուժը թռչունին ոչ մի ուշադրություն չդարցնելով շարունակեց քայլելը։
Գա փոքրիկ Մեծ֊բերանին շատ ավելի բարկացրեց ու նա սկսեց առյուծին կշտամբել նույնիսկ
ավելի քան առաջ՝ — Այժմ դու ինձ լա՜վ լսիր՝ դու բացարճակապե՛ս գործ չունեիր այնտեիղ
գալու։ Եվ եթե երբևէ համարձակվես ետ գալ՝ ասաց նա՝ այդ դեպքում կտեսնե՛ս … Ձեմ
ուզենա այդ բանն անել՝ ասաց նա ու սկսեց մի ոտքը վեր բարձրացնել՝ բայց ոտքովս
մեջքդ կկոտրեմ մե՛կ վարկյանում։
Այս ասելով՝ նա թռավ ետ իր բույնը։
— Ահա այդպես բալիկնր՝ ասաց նա՝ — ես այդ սոսկալի առյուծին մի լա՛վ դաս տվեցի։
Նա էլ երբե՛ք չի համարձակվի ետ գալ այստեղ։