Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Hamborgsch, Hamborger Platt
Low Saxon (“Low German”)
Northern (Low) Saxon Variety of Hamburg
Listen to
this translation narrated with near-native pronunciation:
Dèi toenkruper het zien nest in ’n wògensjoer hat. Mòòl zund dèiòulen baaidèi veur
’n teurn oetvlògen west. Zèi haarn veur èr zjóngen wat tòu vrèten hòlen
wóld ón hebt dèi lutten gaans allèin lòten.
Na ’n tiedlaang kumt dèi òul wedder nò hoes.
“Wat is’n hier passierd?” zegt hèi. “’Kèin het zjòu wat dòun, kinners?
Zjie zund zjò gaans versjuchterd!”
“Och, Vadder,” zegt zèi, “hier is èben zòu ’n gròuten boemaan veurbiekòmen.
Och, nèi! Wat zèig dèi boois òun grèzig oet! Dèi gloep mit zien gròuten òugen
nò óns nest rin, ón dòòr hebt wie óns zòu veur vervierd!”
“Och, zòu!” zegt dèi òul, “Wòòr is hèi den noe afblèben?“
“Zjò,” zegt zèi, “hèi is dòòr laangs gòòn.”
“Tooif!” zegt dèi òul, “den wil ik nò. Weest zjie man stil, kinners! Den
wil ik wól kriegen.” Dòòrmit vlugt hèi den zjò òuk achter raan.
As hèi um dèi ek kumt, dòòr is dèi looiw dat, dèi dòòr laangs gaait.
Dèi toenkruper is zjò òber noe kèin baangbuks, nè? Nèi! Hèi zet zik óp’n
looiw zien rug hen ón vaangt aan tòu sjimpen: “Wat hest doe bie mien hoes
tòu zooiken,” zegt hèi, “ón mien lutten kinners tòu verfiern?”
Dèi looiw kiert zik dòòr gòòr nich um ón gaait èinfach wieder.
Dòòr sjimp hèi noch doller, dèi lutte kreutzak: “Doe hest dòòr gòòr niks
verlòòrn, wil ik die mòòl zeggen! Ón wen doe mòòl wedderkumst,” zegt hèi,
“den zast maan mòòl zèin! Ik mag dat zjò èinklich nich dòun,” zegt hèi – ón dòòrmit
boirt hèi zien èin bèin hòug – “sunst ped ik die glieks n rug in!”
Den vlugt hèi wedder tòu rug nò zien nest hen.
“Sòu, kinners,” zegt hèi, “den hef ik dat aflierd. Dèi kumt nich wedder.”
Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Hamborgsch, Hamborger Platt
Low Saxon (“Low German”)
Northern (Low) Saxon Variety of Hamburg
Listen to
this translation narrated with near-native pronunciation:
Dèi toenkruper het zien nest in ’n wògensjoer hat. Mòòl zund dèiòulen baaidèi veur
’n teurn oetvlògen west. Zèi haarn veur èr zjóngen wat tòu vrèten hòlen
wóld ón hebt dèi lutten gaans allèin lòten.
Na ’n tiedlaang kumt dèi òul wedder nò hoes.
“Wat is’n hier passierd?” zegt hèi. “’Kèin het zjòu wat dòun, kinners?
Zjie zund zjò gaans versjuchterd!”
“Och, Vadder,” zegt zèi, “hier is èben zòu ’n gròuten boemaan veurbiekòmen.
Och, nèi! Wat zèig dèi boois òun grèzig oet! Dèi gloep mit zien gròuten òugen
nò óns nest rin, ón dòòr hebt wie óns zòu veur vervierd!”
“Och, zòu!” zegt dèi òul, “Wòòr is hèi den noe afblèben?“
“Zjò,” zegt zèi, “hèi is dòòr laangs gòòn.”
“Tooif!” zegt dèi òul, “den wil ik nò. Weest zjie man stil, kinners! Den
wil ik wól kriegen.” Dòòrmit vlugt hèi den zjò òuk achter raan.
As hèi um dèi ek kumt, dòòr is dèi looiw dat, dèi dòòr laangs gaait.
Dèi toenkruper is zjò òber noe kèin baangbuks, nè? Nèi! Hèi zet zik óp’n
looiw zien rug hen ón vaangt aan tòu sjimpen: “Wat hest doe bie mien hoes
tòu zooiken,” zegt hèi, “ón mien lutten kinners tòu verfiern?”
Dèi looiw kiert zik dòòr gòòr nich um ón gaait èinfach wieder.
Dòòr sjimp hèi noch doller, dèi lutte kreutzak: “Doe hest dòòr gòòr niks
verlòòrn, wil ik die mòòl zeggen! Ón wen doe mòòl wedderkumst,” zegt hèi,
“den zast maan mòòl zèin! Ik mag dat zjò èinklich nich dòun,” zegt hèi – ón dòòrmit
boirt hèi zien èin bèin hòug – “sunst ped ik die glieks n rug in!”
Den vlugt hèi wedder tòu rug nò zien nest hen.
“Sòu, kinners,” zegt hèi, “den hef ik dat aflierd. Dèi kumt nich wedder.”