Lowlands-L Anniversary Celebration

Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone.
Click here to read what others have written so far.

What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable we are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology of Low Saxon folktales (Plattdeutsche Volksmärchen “Low German Folktales”) collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read more ...

Elliniká (Hellêniká)
Greek

Could this be you?

Click to help!

Listen?

Translation: Simos Xenitellis (Σίμος Ξενιτέλλης)

Transliteration: Reinhard F. Hahn

Location: Mytilene (Μυτιλήνη, Midilli), Greece

Language information: [Click]

[Greek Polytonic Unicode] [Graphic] [Roman] [Greek Monotonic]

Click here to learn
about this language!

Ὁ τρυποφράχτης

Ὁ τρυποφράχτης εἶχε τὴ φωλιά του στὸ ὑπόστεγό του αὐτοκινήτου. Μιὰ φορὰ οἱ γονεῖς πὲ – ἤθελαν νὰ βροῦν κάτι νὰ ταΐσουν τὰ παιδιά τους – καὶ ἄφησαν τὰ μικρὰ ὁλομόναχα.

Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὁ Πατέρας Τρυποφράχτης ἐπιστρέφει στὸ σπίτι.

“Τι συνέβη ἐδῶ;” τοὺς ρωτάει. “Ποιός σᾶς πείραξε, παιδιά μου; Εἶστε ὅλα τρομαγμένα!”

“Ω, Μπαμπά,” εἶπαν, “κάποιο μεγάλο τέρας πέρασε ἀπὸ ἐδῶ μόλις τώρα. Φάνηκε τόσο ἀγριεμένο καὶ φρικτό! Κοίταξε καταπρόσωπα μέσα στὴ φωλιά μας μὲ τὰ μεγάλα του μάτια. Αὐτὸ μας τρόμαξε πάρα πολύ!”

“Κατάλαβα,” εἶπε ὁ Πατέρας Τρυποφράχτης, “ποῦ πῆγε;”

“Νά,” ἀπάντησαν, “ἔφυγε πρὸς τὰ ἐκεῖ.”

“Περιμένετε!,” εἶπε ὁ Πατέρας Τρυποφράχτης, “Θὰ τὸν κυνηγήσω. Μὴν ἀνησυχεῖτε τώρα, παιδιά. Θὰ τὸν βρῶ.” Καὶ ἀμέσως πετάει πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή.

Ὅταν φτάνει στὴ στροφή, εἶναι τὸ λιοντάρι ποὺ περπατάει ἐκεῖ πέρα.

Χτυπήστε για να βοηθήσετε!
· Καππαδοκικά;
· Ποντιακά ;
· Τσακώνικα ;
· ̉Aρχα̃ια ἑλληνική γλ̃ωσσα;
· Αρb̃ερί́στε;
· Armăneashce?
· Vlaheshte?
· Македонски?
· Μια άλλη γλώσσα;

Ἀλλὰ ὁ τρυποφράχτης δὲν φοβᾶται. Προσγειώνεται στὴ ράχη τοῦ λιονταριοῦ καὶ ἀρχίζει νὰ τὸ μαλώνει. “Ποιά εἶναι ἡ δουλειά σου νὰ ἔρχεσαι στὸ σπίτι μου,” τοῦ λέει, “καὶ νὰ τρομάζεις τὰ παιδιά μου;!”

Τὸ λιοντάρι δὲ δίνει σημασία καὶ συνεχίζει νὰ περπατάει.

Αὐτὸ κάνει τὸ μικρὸ τρυποφράχτη νὰ τὸν κατσαδιάζει πιὸ ἄγρια. “Δεν ἔχεις καμιὰ δουλειὰ νὰ εἶσαι ἐκεῖ, σοῦ λέω! Καὶ ἂν ξανὰ ἔρθεις,” τοῦ λέει, “ε, τότε θὰ δοῦμε! Δὲ θέλω νὰ τὸ κάνω,” λέει καὶ ἀμέσως σηκώνει ἕνα ἀπὸ τὰ πόδια του, “αλλὰ θὰ σοῦ σπάσω τὴ πλάτη μὲ τὸ πόδι μου σὲ μιὰ στιγμή!”

Μόνο μιᾶς πετάει πίσω στὴ φωλιά.

“Αὐτὸ ἶταν, παιδιά,” τοῦ λέει, “τοῦ ἔμαθα τὸ μάθημά του. Δὲν θὰ ξαναέρθει.”