Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
’t Duumpje ao een nist in ’t waegenkot. Noe è d’ ouwers een keêr mee z’n beien wiste vlieege om eten t’ aelen vo ulder guus en ze è die joengsjes ’êlemaele alleêne gelaete.
Nae een stuitje komme d’ ouwers wì thuus. “Wat is t’r ’ier gebeurd?”, zeit n, “Wien eit er julder wat angedae? Je ziee d’r aol zò verschrokken uut.”
“È, vaoder”, zeie ze, “d’r kwam ’ier daenet een grôte boeman vobie. Ie zag t’r glad verschrikkelijk uut en ie keek zò lillijk. Ie stoeng mee z’n grôte ôgen in ons nist te gluren, ongekend. Dae bin me nog a van verschote.”
“Bèzô”, zei voader, “waer is t’n dan gebleve?”
“Bènoe”, zeie ze, “ie is nae gunter gegae.”
“Wacht mae”, zei vaoder, “ik za d’r ’s achter vlieege. Ik za d’n wè kriege!”
En ie vliegt n achternae.
At n den ’oek om komt, vliegt n recht op een leêuw.
’t Duumpje is nie bange, daerom. Ie landt op de rik van de leêuw en begint n uut te schellen. “Wat ei jie bie mien ’uus te doeen?” zeit n. “Een bitje m’n guus laete verschrikke, gloôf ’k?”
De leêuw trekt er z’n eige niks van an gae z’n gang.
Dan gaet n nog erger tekeer, glad vreêd, dat kleine opneukertje. “Jie eit dae
niks te zoeken, ’oor je? En a je nog een keer vromme durft te kommen”, zeit n,
“dan za je ’t wè merke daerom! Ik doe ’t nie gaern”, zeit n twint at n z’n poôt
om’oôge tilt, “mae dan trap je glad deu den ’elt!”
Dan vlieegt n vromme nae z’n nist.
“Zò kinders”, zeit n, “den dieen è ’k ’t afgeleerd. Die kom nie mì vromme.”