Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Cleves Franconian
Dialect of
Mülheim an der Ruhr, Saarn District (Germany)
Listen to
this translation narrated with hypothetical pronunciation:
Dä Tuunköönich hadd ssin Nees em Waagesschoppe chehadd. Eimol woare bitz de Äules utcheflooge’. Se’ hadde Mögge un Wörmkes hole wille, öm öahr Pööste te fuure, un’ se’ leete die Kle-ine chanz alle-in.
’N Wiel lääter koam dä Aule wier he-im. „Watt öss hie vöarchefalle?“ frooch’e. „Wän heet önk ssoa lie-e loote, Ke-iner? Chödd ssind jo chanz doneewe!“
„Ach, Vaader“, ssaachden’ se’, „hie koam eewes ’n chroate schwatte Röiber vöarbe-i.
Dä ssoach ssoa cheeftig un schlimm ut! He stierden mit ssin chroate Ouges en
uss Nees ’erin. Dovöar häwwe we-i uss ssoa ene-incheschreck!“
„Ssoa“, ssaach dän Aule, “wo öss’e dann chebleewe?“
„Nou”, ssaachde’ se’ , „he
öss do vöarbe-i chechange.“
„Waachtend!“ ssaach dä Aule. „Däm will ick nohfleege. Cheewend Rauh, Ke-iner.
Dän will ick me’ vöarnehme.“ Domit ielden he draachterhehr.
Ees’e öm de Eck koam, woar’t dä Wöösteköönich, dä do langes chingk.
Dä Tuunköönich kaund ke-ine Strang. He ssadd sseech op’n Rögge van där Chroatkatte
nier un fing te scheilen aan: „Watt hees’e be-i min Huus te ssööke,“ ssaach’e,
„un min kle-in Pööste bang te make un tu erschrecke?!“
Dä
Wöösteköönich kümmerden sseech chanee dröm un chingk ssinne Wääch.
Do schauld’t noch cheme-iner un hädder, datt frääch Käälsche. „Charnix hees’e
do verloore, ssääch ick de-i! Un kömp’ se’ wier,“ ssaach’e, „dann ssall’ se’
watt erleewe! Ick will’t e-igentlich nee doon,“ ssaach’e un böarden tulääs
’n Be-insche hoach, „ssös wööd ick de-i dän Rögge kapod zertraae!“
Donoh flooch’e wier tu ssin Nees retuur. „Ssoa, Ke-iner,“ ssaach’e, „däm häww
ick’t utchedreewe. Dä kömp nee wier.“