Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Doë wos èns e Wènterkiëninkske dat hao ze nès mèt kwag joeng èn de kaarsjier.
Op nen daog worre pa ên ma Wènterkiëning allebee autgevloëge vér aete te gon
zikke, ên de kleen worre maunekes alleen.
Noë nen toêr koêm pa Wènterkiëning trèg te zeines. “Wo ès haaj gebiërd?” zaagter,
“Hèt oech iemed lêstig gevalle? Ge ziet heil getersjaokeld aut, ammel!”
“Och pa,” zaagte ze, “doë koêm haaj zjus ne graute bieteboo verbij. Dae
zoêg zoe bênkelek ên kaud aut! Hae kiekde mèt z’n graute ooge èn os nès. Hae
hèt os braa bang gemok!”
“Aa zau!”, zaag pa, “bau ès dae hiëne?”
“Hae ès dae kant op gegange!” zaagte ze.
“Datter waach!” zaag pa, “ich gon ’m aaternoë. Héb mêr geene bang nimei,
ich zal dae èns haar haole!” Ên hae vloëg op, aater ’m noë.
Waajter den hoek im vloëg, zoêgter doë ne leif loope.
‘t Wènterkiëninkske hao ael geene bang. Hae koêm niër op de leif z’ne
strank ên hae begos ‘m aut te maoke vér al wo leed ên sjaan wor.
“Doesse loebas! Wo hébs dich èn m’n haus te zikke? M’n kènder zau den
daover op ’t lijf jaoge, bèste ni besjaemp?”
De leif trok zich van ’t viëgelke niks aon ên loêp gewaun dér.
Nau woënd ’t steiterke pas êch giftig! “Dich hébs haaj niks te koekke,
zèg ich dich! Aste haaj nog eene kér ze leed gezich daars lotte zien, dan geeste
iet mètmaoke! Ich doên ’t noj, mêr as ’t moet, dan ... dan ...” kaekdenter,
ên hae lichde terwaajle ee peitsje op, “... dan trae ich dich z’ne strank rats
èn tweië!”
Toênter dat gezaag hao, vloëgter op, trèg noë ze nès tau.
“Dê!” zaagter tiëge de kènder, “dat zal ’m wol leire! Dae lit zich haaj
nimei zien!”