Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Zuudwest-Drèents van ’t ’Oogeveine
Southwestern Drenthe Low Saxon of Hoogeveen
Listen to
this translation narrated with native pronunciation:
’t Tuunkroepertie ad zien nüst ébouwd in ’t achteruus. Op ’n maol waren beide aolders uut vliegen égaone umme wat te kauwen veur de prugels te aelen en zi’j adden eur ummelties ielemaole allennig in uus achter élaoten.
Nao een poosie, streek va weer op ’t nüst neer. “Wat is dat veur een kebaal!”
vreug ’ij. “Wele ef oe wat an édaone datai ja ielemaole aover de toeren bint?”
“Oh, Va,” piepten de prugels. “D’r kwaamp net een oeger van bullebak veurbij en die zag der zo vaal en voel uut en ’ij gaapte mit zien grote doppen zo schier oonz nüssie in. Now en daordeur bint wi’j zo aover de toeren.”
“Zo,” zeg Va, “en welke kaante is ’ij op égaone?”
“Now,” zegt de prugels, “ai’j ’t wult weten, ’ij
is die kaante uut égaone.”
“Wacht mar ies, èemties,” zeg Va, “ik gao der mitiene achterheer.”
En ’ij vlüg der achterheer. En as ’ij d’ oeke umme komp löp daor ’n leeuw.
Mar ’t frabbe van een tuunkroepertien is ök niet op zien snavel ’evallen.
En die giet bi’j de leeuw op de rögge zitten en begunt daor te tieren en
te razen. “Hei’j ieje, wat ebbie bi’j mien nüst te zuuken? Ieje doerak datai
bint umme mien kiender zo benauwd te maken?”
De leeuw trekt ’um der niks van an, löp gewoon wieder asos ’ij niks ’eurd
ef.
En
daordeur begunt dat kleine krummeltie nog grammieteger in de kop te worden.
“Ie ebt daor niks te zuuken, zeg ik oe. En waard oen gebiente a’j nog ies
weer duurt te komen. Ik doe ’t niet graag,” en ’íj ’old zien iene pootie
in de locht, “Mar aans mut ik oe de pokkel deur de midden trappen!”
Daornao vlüg ’ij weer op zien nüst an.
“Zo, kiender” zeg ’ij “Dat eb ik um mooi of ’eleerd. Die kriegt wij ier niet
weer te zien!”