Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Suydwest-Drèents van ’t ’Oogeveine
Drenthe Low Saxon of Hoogeveen
Listen to
this translation narrated with native pronunciation:
’t Tuynkruperty ad syn nüst eboud in ’t achteruys. Op ’n maol waren beyde aolders
uyt vlygen egaone ümme wat te kauen voer de pruygels te aelen, en syj adden
oer ümmeltys ylemaole allennig in uys achter elaoten.
Nao een posy streek va weer op ’t nüst neer. “Wat is dat voer een kebaal!” vroeg
ij, “Wele ef u wat anedaone dat ai ja ylemaole aover de turen bint?”
“Oh, Va,” pypten de pruygels. “D’r kwaamp net een uger van büllebak voerbij,
en dy sag der so vaal en vuul uyt, en ij gaapte mit syn grote doppen so schyr
ons nüssy in. Nou, en daordoer bint wij so aover de turen.”
“So,” seg Va, “en welke kante is ij op egaone?”
“Nou,” segt de pruygels, “ai j’ ’t wult weten, ij is dy kante uyt-egaone.”
“Wacht mar ys, aemtys,” seg Va, “ik gao der mit yne achter her.”
En ij vlüg der achter her. En as ij d’ uke ümme komp löp daor ’n leoew.
Mar ’t vrabbe van een Tuynkrupertyn is ök nyt op syn snavel evallen. En
dy gyt bij de leoew op de rögge sitten en begünt daor te tyren en te rasen.
“Heyj, yje! Wat ebby bij myn nüst te suyken, yje durak dat ai bint? Ümme myn
kynder so benaud te maken?”
De leoew trekt üm der niks van an, löp gewoon wyder as so ’s ij niks oerd
ev.
En daordoer begünt dat kleyne krummelty noch grammyteger in de kop te
worden. “Y ebt daor niks te suyken, seg ik u. En ward uun gebynte a’ j’ noch
ys weer duyrt te komen. Ik du ’t nyt graag,” en ij old syn yne poty in de locht,
“Mar ans müt ik u de pokkel doer de midden trappen!”
Daornao vlüg ij weer op syn nüst an.
“So, kynder,” seg ij “Dat eb ik um mooi of-eleerd. Dy krygt wij yr nyt
weer te syn!”