Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Lingua Latina
Latin
Listen to
this translation narrated with hypothetical pronunciation:
Nīdus
rēgulī in tectō plaustrāriō erat. Ūnō diē avī adultī uterque ēvolāvit ut prō
līberīs sē pābulātus essent, itaque parvī pullī in nīdō indēfensī relinquēbatur.
«Vae, tata!» rēspondērunt, «Immāne et horridum mōnstrum hīc modo praeteriit.
Prō! Faciēs sua oppidō fera et saeva erat. Magnīs et intentīs oculīs sē meās
cūnās intuitus fuit, igitur nunc ita timidī sumus.»
«Itane?! Iam teneō.» rēgulus inquit, «Ubī est nunc is furcifer?»
«Illūc cēdit, tata!» rēspondērunt, «Illūc! Illum lūculum abscēdit!»
«Estō!» inquit, «Hīc manitōte! Egō eī īnsecūtus sum. Nōlīte anxiī estōte,
dulcēs! Eum certō adsecūtus erō.» Posteā illum lūculum advolāvit.
Cum prīmum circā ānfrāctum volātus, illīc leōnem cērnit, quī in viā deambulābat.
Autem rēgulus haudquāquam timidus fuit. Audācter in tergum leōnis insiditus,
incepit eum increpitāre. «Heus, tū …!» exclamāvit «Eho, improbe! Quōnam dē
causā ad domum meum venīre et mē dulcēs terrēre audēs?»
Leō rēgulum adversum nōn intuēns et intrepidē deambulāre pergit.
Hīc furōrem minūtī vōciferātoris ultrā amplificāvit. «Nullus!» clāmāvit,
«Tibi illīc nullus est! Verba mē audī, mastīgia, et memoriā tenē! Tē moneō.
Sī quandō rediēs, tum … tum vidis! Ingrātiīs hunc facerem,» inquit et ūnum
ex crusculīs tollēbat, «attamen spīnam tuam ūnā supplusione frangerem.» Deinde
nīdum revolāvit.
«Ecce, dulcēs!» inquit, «Hīc huic documentum sit! Is hūc numquam revenīet.»