He sä mi so vääl, un ik sä em keen Woord,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt foort!

He sä mi vun Leev un vun Himmel un Eerd’,
He sä mi vun allens – ik wäät ’t ni’ maal mehr!

He sä mi so vääl, un ik sä em keen Woord,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt foort!

He heel mi de Hann’n, un he bä mi so dull,
Ik schull em doch guud wään, un ob ik ni wull?

Ik weer je ni böös’, awer sä doch keen Woord,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt foort!

Nu sitt ik un denk, un denk jümmer deran,
Mi düch, ik muss seggt hebb’n: Wa’ geern, mi’ Jehann!

Un doch, kummt dat wedder, so segg ik keen Wort,
Un hollt he mi, segg ik: Jehann, ik mutt foort!