KLAUS GROTH : Riemels · Gedichte · Poems
Klaus Groth - ©2002, Reinhard F. Hahn
 
 
INHOLD
INHALT
CONTENTS
 
Anfang · Start
Klaus Groth
Böker ·  Bücher ·  Books
 
Please let your cursor hover over a title link to reveal the English title.
 
· Min Modersprak
· Plattdütsch in Chicago
· Min Jehann
· He sä mi so vel
· De Mæl
· Min Platz vær Dær
· Lüttje Burdiern
· Min Anna
· Keen Graff is so breet
· Hartleed
· Verlarn
· De junge Wetfru
· Wi gungn tosam to Feld
· De Garn
· Dat Moor
· So lach doch mal!
· De Fischer
· Dat gruli Hus
· He wak
· Dat stæhnt int Moor
· Kaneeljud
· Abendfreden
· Wenn de Lurk treckt
· Dat Dörp in Snee
· De Snee
· Regenleed
· Matten Has’
 
Börn · Quellen · Sources
Kontakt · Contact
Schakels · Links
 
 

Keen Graff is so breed
No Moat is that Wide

Ein niederdeutsches Gedicht · A Low Saxon (Low German) Poem
Klaus Groth, Quickborn, 1856 · English: Reinhard F. Hahn

Song Excerpt: Hannes Wader

Plattdeutsche Lieder
 
Version mit normalisierter Schreibweise
Version with normalized spelling 
Bitte den Cursor (Mauszeiger) für Vokabelhilfe
auf schattierte Wörter legen.
 

Keen Graff is so breed un keen Müer so hoog.
Wenn Twee sik man guud sünd, daar draapt se sik doch.

Keen Wedder so gruli’, so düüster keen Nacht.
Wenn Twee sik man sehn wüllt, so seht se sik sacht.

Dat gifft wull ’n Maanschien. Daar schient wull ’n Steern.
Dat gifft noch ’n Licht oder Lücht un Lanteern.

Daar findt sik ’n Ledder, ’n Stägelsch un Stääg.
Wenn Twee sik man leef hebbt – keen Sorg för den Weg.