Läben – och! – wa’ is ’t ni’ schöön!
Dood is wull so swaar!
Un de Karkhof is so neg’,
Dicht an unsen Gaarn.

Living ... Oh, how beautiful!
Death seems, oh, so hard!
And the churchyard is so close
To our flower yard!

Sehg’ ik na de Krüüz un Steen’n,
Sehg’ ik na de Maan,
Höör ik sach de Karkenklock
Still un truri’ gahn.

When I see stones and crosses,
When I see the moon
I hear the church bell softly ring
Its melancholy tune.

Och! Un dochen rüükt de Bloom’n,
Un mien Hart, dat sleit!
Süh! Un ünner’n Appelboom,
Süh mal, wull daar steiht!

Yet, flowers do smell heavenly.
Of my heartbeat I’m aware.
Look! And under the apple tree!
Look! Who’s standing there!

Kumm! Dat Läben is so schöön!
Dood is wull en Droom.
Laat uns œwer’n Karkhoff sehn
Mank de Büsch un Bloom’n!

Come on! Life’s a lovely bloom,
Death a dream, you know.
Let’s look past the churchyard gloom
To flowers that there grow!