KLAUS GROTH : Riemels · Gedichte · Poems
Klaus Groth - ©2002, Reinhard F. Hahn
 
 
INHOLD
INHALT
CONTENTS
 
Anfang · Start
Klaus Groth
Böker ·  Bücher ·  Books
 
Please let your cursor hover over a title link to reveal the English title.
 
· Min Modersprak
· Plattdütsch in Chicago
· Min Jehann
· He sä mi so vel
· De Mæl
· Min Platz vær Dær
· Lüttje Burdiern
· Min Anna
· Keen Graff is so breet
· Hartleed
· Verlarn
· De junge Wetfru
· Wi gungn tosam to Feld
· De Garn
· Dat Moor
· So lach doch mal!
· De Fischer
· Dat gruli Hus
· He wak
· Dat stæhnt int Moor
· Kaneeljud
· Abendfreden
· Wenn de Lurk treckt
· Dat Dörp in Snee
· De Snee
· Regenleed
· Matten Has’
 
Börn · Quellen · Sources
Kontakt · Contact
Schakels · Links
 
 

De Gaarn
The Yard

Ein niederdeutsches Gedicht · A Low Saxon (Low German) Poem
Klaus Groth, Quickborn, 1856 · English: Reinhard F. Hahn

Version mit normalisierter Schreibweise
Version with normalized spelling  
Bitte den Cursor (Mauszeiger) für Vokabelhilfe
auf schattierte Wörter legen.
 

Läben – och! – wa’ is ’t ni’ schöön!
Dood is wull so swaar!
Un de Karkhof is so neg’,
Dicht an unsen Gaarn.

Sehg’ ik na de Krüüz un Steen’n,
Sehg’ ik na de Maan,
Höör ik sach de Karkenklock
Still un truri’ gahn.

Och! Un dochen rüükt de Bloom’n,
Un mien Hart, dat sleit!
Süh! Un ünner’n Appelboom,
Süh mal, wull daar steiht!

Kumm! Dat Läben is so schöön!
Dood is wull en Droom.
Laat uns œwer’n Karkhoff sehn
Mank de Büsch un Bloom’n!