Mien Anna is ’n Ros’ so rood!
Mien Anna is min Bloom,
Mien Anna is ’n Swölk to Foot,
Mien Anna is as Melk un Blood,
As Appel op’n Boom.

De Vullmach hett ’n Appelgaarn,
Un Rosen in’e Straat;
De Vullmach kann sien Rosen wahrn,
De Vullmach kann sien Appeln aarn’n.
Mien Anna is mien Staat!

Se is mien Staat, se is mien Freid’
Un allens alltomaal,
Un wenn de Wind de Rosen weiht,
Un wenn de Wind de Appeln sleit:
Se fallt mi nich hendaal.

Se fallt ni’ af, se fallt ni’ hin.
Se hett so ’n frischen Mood.
So blöht mien Hart. So blöht mien Sinn.
Mien Anna blifft de Bloom derin
Bet an mien seli’ Dood.