De Welt is rein so sachen,
As leg’ se deep in Droom.
Man höört ni’ Ween’n noch Lachen.
Se’s liesen as ’n Boom.

The world is calm, like sleeping
In peaceful reverie.
You hear no laughs, no weeping.
It’s silent like a tree.

Se snackt man mank de Blœder,
As snack ’n Kind in Slaap.
Dat sünd de Wegenleder
För Köh un stille Schaap.

Just in the leaves it’s ringing,
Like a child’s talk in its sleep,
Like lullabies for singing
To sleep the cows and sheep.

Nu liggt dat Dörp in Dunkeln
Un Nävel hangt dervœr,
Man höört man äben Munkeln,
As kem’ ’t vun Minschen her.

Night’s darkness is surrounding
The village beyond the fog.
Like human talk are sounding
The voices from the bog.

Man höört dat Veh in’t Grasen,
Un Allens is in Frääd’.
Sogaar ’n schüchtern Hasen
Sleep mi vœr de Fööt.

You hear the cattle grazing
At pasture without care.
Before my feet—amazing!—
Sleeps even a timid hare.

Da’s wull de Himmelsfräden
Ahn Larm un Striet un Spott.
Dat is ’n Tied tu’m Bäden. –
Höör mi, du frame Gott!

Heavenly peace is allaying
All discord. There’s just sacred love.
This is a time for praying.
Hear me, o God above!