Wat ik hier berieten will

To­samen mit Fritz Reuter deit Klaus Groth as een vun de ba­sig­sten ned­der­düüt­schen (platt­düüt­schen) Schrie­vers­lüüd’ un Spraak­ak­ti­visten gel­len. Bu­ten Noord­düütsch­land, Bel­gi­en un de Ned­der­lan­nen is he man mehr för sien lyr­schen Ge­dich­ten up Hoog­düütsch un för sien Fründ­schupp mit’n ham­bor­ger Kum­pe­nist Jo­han­nes Brahms be­kannt. Hier will ik de Minschen wied und sied dat een or annere vun Groth sien ned­der­düüt­schen Riemels to­sa­men mit mien ingelsch Œverdrägen vör­stel­len. Düs­se Site kreg’ lest­tieds mehr un mehr Be­sö­kers. Daar wä­gen heff ik ähr an­ner­daags up Schick bröcht un wat up­fla­duust. Will hœ­pen, dat seggt jo to.

De nedder­düüt­schen War­ken vun Klaus Groth sünd nich al­leen vun spraak­wä­ten­schupp­lich Be­lang. In Noord­düütsch­land sünd se ook ban­nig be­leevt un be­ro­pen. Se gäävt us In­bli­cken in de po­pu­lä­ren, folk­lo­ristisch be­grün­den Schang­res un Stiels vun’t Be­wä­gen för’t ned­der­düüt­sche Wed­der­up­läven in’t 19. Jahrhunnerd. Dat was ’n Be­wä­gen mit ’n basig In­war­ken vun’t Ro­mant­sche Be­wä­gen vun de sü­lvi­ge Tied, ’n Re­ak­schoon up’t sot­schale un üm­welt­li­che In­war­ken vun de In­dustrielle Reveluut­schoon.