Schöön Anna stunn vœr Stratendœr,
vœr Stratendœr.
De Fischer gung vœrbi.
»Schöön Anna, knüttst du blaue Strümp?
De blauen Strümp,
De knüttst du wull fœr mi?«

»De Strümp, de kriggt mien Broder an,
Mien Broder an,
Wull op de blaue See.
Du maakst je sülm dien Nett so groot,
Dien Nett so groot,
Un Strümp bet an’e Knee.«

»Mien Nett, dat maak ik groot un wied,
So groot un wied,
Man fœr de dumme Stœr.
Du knüttst dien Strümp so fien un dicht,
So fien un dicht,
Daar geiht keen Seel hendœr.

Schöön Anna, knüttst du fiene Strümp,
So’n fiene Strümp,
Un knüttst du se so blau,
Daar fangst du all de Fischers mit,
De Fischers mit,
Un weern se noch so slau.«