Daar weer ’n lüttje Buurdiern,
De muss na Melken gahn.
De harr ’n breden Strohhoot,
Doch Strümp harr se nich an.
   Wa’ kannst du, lüttje Buurdiern,
   Alleen na Melken gahn?

Se harr ’n lichten Strohhot.
Se harr ’n sware Drag.
Doch wenn se hin na Melken gung,
So gung se hin un lach.
   O du lüttje Buurdiern,
   Wat hest du ’n sware Drag!

Du büst je as ’n Weps so dünn.
Du büst je rein so zart.
Du hest je noog to drägen
Al an dien egen Haar.
   O du lüttje Buurdiern,
   Du driggst je gaar to swaar!

Kumm mit! Ik will din Drag nähm’n
Un haal de Köh na’n Släät.
Un wenn der scharpe Steen’n kamt,
So faat di an’e Käd’!
   Ja, du lüttje Buurdiern,
   So faat di an’e Käd’!

O ja, du lüttje Buurdiern,
So faat man säker an!
Ik kunn di geern noch mitnähm’n
Un drääg’n di op de Hann’n,
   Un weern der nix as Steen’n in Weg,
   Ik drog’ di op de Hann’n.