olle spelletjes ao d’r eige tied. Zô begon, vermoedelijk in’t êle land, iedereên
ineêns te oepelen. Ok zô kwaeme op d’r eige tied knikkere, steltlaope, vliegere,
dulfje sprienge in (bie de meisen) touwtje sprienge an de beurte. J’ ao natuurlijk
ok diengen die mit de tied van ’t jaer te maeken ao, zôas sleetje rieje in
de sneêuw vanof een diek of oprel, of aores mit de prikslee op de slaeken in
de weien. Ok zwemme, eendeiers zoeke en boagere zou je iertoe kunne rekene.
Binne spelen
’n vaoder was tummerman.’t Lag daerom vô’d’and dat êên van m’n êêste spelletjes
die’k van Sinterklaos kreeg, aemertje tik was. Ôk ’n blokkedôze paste dae goed
bie. Toen ik ouwer was kreeg ik er nog een trein, hijskraene en ’n stoommachine
bi. Dus ik kon de wintermaenden goed deurkomme.
Varder deje mit z’n vieren en mijn omoe dikkels kaerte; êêst Zwartepiete,
laeter
jokere en pandoere. Domenie spelen deje m’n ôk, mâ kaerte was toch favoriet.
Leze deje m’n ô graeg. De Zierikzêêse Nie(uw)sbode en Het
Nieuws van de Dag wiere grondig eleze. As een bitje leie kon was er ôk een weekblad; Unicum of
Het Leven. M’n vaoder las een vakblad: Vraag en Aanbod.