Jakob Liek

[Nae d’inoudspagina van Jakob Liek z’n schrieverie]

KINDERJAEREN

Familie en buren

Zondagsmiddegs liepe we dikkels nae Brouw, dae woonde opa en omoe van de Velde. De plee was achter in de tuun; in’t kleine keukentje was wel waeterleiding en een gootsteen; ma die ao gin afvoer. Het waeterverbruuk was toen nog zo weinig da je’t goekaoper op kon vange in een emmer, dan kon je’t ok nog ergens anders vô gebruuke.

Opa van de Velde kwam elke weeke langs, dan ield’n de groentetuun van ons bie. Dat dee’n ok bie z’n dochter in Dreister, die mit bakker Blaas was etrouwd; daer aelde’n drie keer in de weke brôôd en bood­schappen. Die opa pruumde en ae een kael wit ôôd omdat’n buute aoltied een pette droeg. Omoe van de Velde kon nie fietse; as die op visite kwam ree ze mit de vrachtrieer mee.

As m’n vaoder wat vor em ao wier er een krante vor ’t raem van de wienkel ezet. Daer stonden 2 werkbanken en 3 machines in: een zaegmachine, een schaefmachine en een steekmachine. De vloer ao luuken, daeronder zat de krullekelder. Om daer as kind in rond te kruupen was geweldig.

M’n andere opa raokte sigâren, dè kreeg ik welles mooie bandjes van. We liepe dikkels naer opa en omoe Liek die een paer onderd meter varder woonden, me krege dan een paer snoepjes of een glaesje ranja. Omoe Liek was een bitje naemziek, m’n zuster die nae der êêtte kreeg altied meer as ze verjaerde. Toch was ’t erg gezellig; we gienge daer ok aoltied nae de bonte diensdagaevend trein luustere, want zelf ae m’n toe nog gin radio.

De buurman an de ôôstkant was een stille man wae je weinig van merkte; allêên ’s ochends wier je welles vroeg wakker as’n z’n schrepel an’t kloppen was. Toe’ k een jaer of vier, vuuve was vloog z’n uus in brand, de raemen in ons uus langs het gangetje sprongen van d’ itte; opa Liek en m’n moeder ielden de kezienen nat mit emmers waeter, bossels en dweilen. Pa stong op het dek van de schuure om mit een tuunslange de veeste nat ’t ouwen. Daerachter laege een stuk of vier vaeten mit teer en blakvernis en ok onze keu lag daer in z’n kot. Weken laeter kreeg ik soms nog een nachtmerrie dù de brandlucht die overal ieng

An de andere kant woonde de smid; dè was altied wat te zien. In de strevalje krege de paeren een nieuw oefiesder. Ok een roodgloeiende velg rond een waegenwiel legge was een mooi gezicht.

Televisie was ’t er nog nie, osp mooie zomer­aevenden zat dan ok iederèèn buute. Paeren die tuus evoerd waere kwaeme in draf langs om nae de weie te gaan, varder zag je vooraol fietsers en ok kwam der soms iemand ankuire om een praetje te maken. Onze twêê poezen Snip met ’r zeune Snap kwaeme ons dikkels gezelschap ouwe. As de gier­zwae­luwen in de ruumte ver­dwene waere, wier ’t ok voor ons tied om ’t bedde op te zoeken. Snip en Snap gienge nae de schure; om te slaepen en muuzen te vangen.

[Nae ’t volgende stikje]

[Nae d’inoudspagina van Jakob Liek z’n schrieverie]