Jakob Liek

[Nae d’inoudspagina van Jakob Liek z’n schrieverie]

KINDERJAEREN

Peutertied

ien eêrst’erinnerienge is een deûre mit een klein raemp­je. Dit bouwonderdeêl zit in m’n geheugen egrift. ’t Wier vasteleid tiedens m’n eêrste grôte reize, vermoedelijk in de zomer van 1931. Mien moeder stamde naemelijk uut een gezin mit negen kinders. De meêste broers van der ao d’r geluk buuten Zeêland ezocht. Z’ao een vô die tied goeje opleidieng op d’ Ambachtschoole aod en waere as tummerman of as messelaer noôd­ge­dwonge uutezwermd.

Eên van der broers woonde in Rotterdam, de makkelijkst bereikbaere grôte stad vôr ons enigszins S-vormige eiland in ’t noôrden van Zeêland.

Je stapte een paer onderd meter van uus in de stoomtram. Die sliengerde z’n eige schommelend, raokend in fluitend van west naer oôst over ’t eiland. Je most dan in Ziepe op de boôt nae Numansdurp. Nae zô’n tweê uren vaere, ok meêstal wi schommelend in mit de nôdige raok in stoom, mos je dan opnieuw vô een paer uren de tram in.

Op ’t station in de Roosestraete kwam d’er een ende an d’ uren durende RTM-reize in stapte j’ over op ’t plaesselijke RET-vervoer; de Electrische Tram in plekke van d’ ons zô bekende StoomTram. Overdonderd dû de drukte, de vele eren in mevrouwen, de Maesbruggen, ’t WitUus in de wienkels van de Nieuwe Binnenweg kwaeme m’n bie ’t uus van m’n ome in tante.

B’aolve dat raempje in een alkoof van dat uus erinner’k me ’t knerpende gepiep as de tram vlak bie ons tiedelijke verbluuf de bocht omgieng.

Ok uut die periode is der nog een foto over’ebleve: bie m’n moeder op der erm in de dierentuun. Volgens overleveriengen è’k daer ontiegelijk ebruld toen een olifant in de buurte ard begon te trompetteren. ’t Was binne, in de olifanten krege net eten, as ze dan trompetterde klonk dat flienk ard.

Een aore belevenisse stae m’n ok nog vaeg bie toe m’n gienge logeere bie een aore tummerende ome in Ooltjesplaet. De reize dae nae toe gieng ok wi per tram in veêrboôt. Vôdat j’aores in Numansdurp geriefelijk an de wal kon stappe mos je vô De Plaet een aolf uurtje eêrder van de boôt of. As ’t tie meezat kon je dan anlegge an een steiger bie ’t durp zelf.

In ons geval was ’t leêg waeter, zôdat je midden in ’t Ellegat op een vletje most overstappe. Gin leutje voôr een kleuter die nie zô op waeter esteld was!

De leste reiservaerieng uut die periode was die nae, hoe bestaet et, wi een tummerende ome, een broer van m’n vaoder, die in Soeburg op Walcheren woonde. Dit was ter gelegeneid van een evenement op voetbalgebied; onze trots, Zonnemaere êêne, most erges op Walcheren spele. Et transport was in zôvâre spectaculair vô mien dat ’t eêrste deêl wier of’eleid in een vrachtwaegen. Vôr een daegje nae Vlissinge mos je in ’t olst van de nacht ofvaere vanuut Brouwsaeven.

Inmiddels was ik dienk ik â zô gewend eraekt an ’t vaerend transport dat ik me der varder weinig mi van erinnerre. Zukke transporten gienge toen mit een schip dat toevallig vôranden was. Dat waeren in ons gebied beurschippers in vissers.

Een bekend verael uut deze periode gieng over een muziekconcours in Oudurp op Goereê. Gelukkig ao, dû ’t ontbreken van familie in dat gebied, alleên m’n vaoder an die reize van Brouwsaeven naer Oudurp mee edae. Dû de wermte mit dat zomerevenement was der redelijk wat bier nae bin’ ewerkt. De roerganger was daedû op de terugreize even vergete dat er tussen aolletweê d’ aevens d’ uutgestrekte Veêrmansplaete lag. Ondanks ’t volledig ontbreken van kommenekaotie tussen wal in schip oefde gin mens ongerust te wezen. In de broejerige zomernacht dronge vanof de boôt flarden valse muziek nae de zeêdiek dû. Uut’eput, mae mit een onvergetelijke ervaerieng rieker, kwaeme de muzikanten de volgende dag wi tuus. Zukke reizen van m’n vaoder viele altied saeme mit de Bommenêese mart, dat waere naemelek z’n twêe ênigste vakantie­daegen in een eêl jaer. Dikkels as ons (m’n moeder mit er twêe kinders) ok meegienge reisde m’n mêesta voruut of m’n bleve wat langer.

[Nae ’t volgende stikje]

[Nae d’inoudspagina van Jakob Liek z’n schrieverie]