Uut ’n kruuk wyn dey by my ünner bloyden stünd
Drünk ik alleyn – nüms wyd un syd, man bloots dey maand.
Daar boer ik myn beker hoog un beed’ d’n hellen maand
Hey schul myn schadden tou d’n drütten kumpaan maken.
Den maand, den kanst nich bruken wen ’t üm ’t supen gayt.
Myn schadden, och, dey kroyp un slur bloots tutig achter ran.
Tou minst deen maand un schadden my geselschup doun
Un deen my helpen by ’t vergnoygen as dat vörjaar sturv.
Ik süng ’n leyd. Daar swoug’ dey maand un schunkel blyd’.
Ik hops un danss. Myn schadden humpel-strumpel achter ran.
Wy weyrn drey dikke maten so lang ik noch by sinnen was.
As ik beswymeld daarleyg’, daar güng elk syn eygnen weg.
Eywig sünd wy up raysen, dryvt driftloos dörch dey welt,
Kaamt us sachs an ’t end vun d’n steyrnstroom wedder in dey moyt.
Frontpage
