e volgende weken was iedereên op zoek nae z’n fiets. Biena iedereên vond die
wì trug. We woonden nog op een eiland en de sociale controle was nog groôt,
ôk ao de meêsten van ons nog eêrbied vor ’t miene en ’t joewe.
An de draedomroep ao m’n nie vee meer. Aol ’t nieuws wier vortan nogal aordig
ekleurd. De radio wienkels deeje goeie zaeken. Je zag overal op de daeken kopere
draedjes verschiene. Dat was een teken dat er wì een radio mit meêstal de kortegolf
was an’eschaft om nae Radio Oranje uut Engeland te kunne luustere. Omdat de
taelekennis nog nie groôt was, wier d’er ok vee nae den Belg eluusterd, die
ok vanuut Engeland uutzond.
Op ons durp waere in’t begin gin Duitsers, die zaete vooraol in de Westoek bie
’t vliegveld. Ok in Zierikzeê liepe d’r een paer rond. Dae was de Kommandantur
en d’r laege ok een paer boôten van de Kriegsmarine. De groôste veranderienge
was de verduusterienge. As’t donker was mocht er gin straeltje licht nae buute
schiene. Ok de koplampen van auto’s en fietsen krege een kappe op mit een klein
garretje derin. Ok de Amsterdammse tied wier of’eschaft, we krege vortan de
Duitse tied; dae zat 40 minuten verschil tussen. Alleên de tied op de torenklokke
wier an’epast. Vorloapig bleef iedereên mit onze eige tied rekene.
Op mooie zomeraevenden zat iedereên buute om de toestand te bespreken. Eêle
zwermen vliegtuugen kwaeme tussen licht en donker vanuut ’t oôsten over om
Engeland te bombarderen. De staerten ienge nae benee, zwaer van de bommen.
D’r waere weinig landverraejers op ons durp. Ma je most toch uutkieke. Op ’t
lest wist je we wie je kon vertrouwe. Op de leêgere schole krege m’n vortan
ok Duitse les en in de winter vitamine C pillen.
Frontpage
e volgende weken was iedereên op zoek nae z’n fiets. Biena iedereên vond die
wì trug. We woonden nog op een eiland en de sociale controle was nog groôt,
ôk ao de meêsten van ons nog eêrbied vor ’t miene en ’t joewe.
