„Ach, Muschikatt! Ach, Muschikatt!
Treck man dien Krallen rin!
Nu hüpp man von dat Kanapee!
Ick heff nicks Bös’ in’n Sinn.
Ach Muschikatt, ach Muschikatt,
nu dau dat man vergäten!
Na, snüker mal, wat ick hier heff,
wat Fein’s för di tau fräten.
Na, Mule, Mule, Muschikatt,
dat is doch wat!”

„Mule, Mule, Muschikatt,
ick will nu mit di spälen.“
„Miau, miau, dat dau ick nich,
du wist mi wedder quälen.“
„Mule, Mule, Muschikatt,
is noch dien Pöting krank?“
„Miau, miau, dat segg ick nich,
ick bliew hier up de Bank.“

„Mule, Mule, Muschikatt,
ick heff di man blot knäpen.“
„Miau, miau, dat weit ick noch,
un ick heff nah di gräpen.“
„Mule, Mule, Muschikatt,
mien Hänning wier ok krank.“
„Miau, miau, kam liekers nich,
ick bliew hier up de Bank.“

„Mule, Mule, Muschikatt,
nu lat denn’ Arger susen!“
„Miau, miau, wist du denn ok
mit mi gliek wedder smusen?“
„Mule, Mule, Muschikatt,
sühst du noch, wo wat sitt?
Dien Pöting heil, mien Hänning heil,
nu sünd wi wedder quitt.“

„Ach, Muschikatt! Ach, Muschikatt!
Treck man dien Krallen rin!
Nu hüpp man von dat Kanapee!
Ick heff nicks Bös’ in’n Sinn.
Ach Muschikatt, ach Muschikatt,
nu dau dat man vergäten,
na, snüker mal, wat ick hier heff,
wat Fein’s för di tau fräten.
Na, Mule, Mule, Muschikatt,
dat is doch wat!“