Arend Victorie

[To Arend Victorie’s index]

An untranslatable poem in Drenthe Low Saxon in which the author has fun with rare and archaic words:

Antipreuken
baoven de bossem

(Mit Drentse woorden die niet haost meer wördt gebruukt)

Mèensen, mit wat Babbelegoegies,
slao’j de spieker op zien kop!
Die karrebies vol mooie woorden
brek mienig Ekkelbieter op.

Ök een spreuke baoven de bossem,
daor bint wij mandielig in.
En dat gemaggel mit Drentse woorden,
is mij gloepens naor de zin.

Loat de kniezbieters kniezen,
in hèur striepsiekoren pak.
Slao ze mit de slief umme d’oren!
Wrief ze de kopstubber in de nak!

Mèensen bint net iegelkaoren,
tiepelzinnig in de weer
Mit die fenienige stikkelhaoren,
prikt z’ök mangs en dat düt zeer.

Mangs, dan draagt zij kábilskoppen,
as in ’t tweiduuster, mit halloween.
Umme hèur waore aord te verstoppen,
achter zo’n kop kek ja gienien.

Gaorenkloppers, mit grote buusen,
hulpzeelen hold de boel op stèe.
’t Liekt wel helden, op hozevorrels,
schrowt vake ja, mar deinkt dan nee.

Klabienders bint ’t, mieghummelneukers
bint mit hiel veul mèensen dik.
Goenend hebt vèur de dieverdaotsie
een hiel veraltereerde blik.

Dolkies ha’w de boel an ’t kaoken,
staampend, snoevend, net een peerd.
Mar ik kun ’t echt niet laoten
ik heb hiel veul mooie woorden eleert.

Wreute wij deur Kocks zien boewken,
mit de pen of mit de mond.
Kuj oonz op ofstaand straks al roeken,
ja, wij wordt zo wies as stront.

[To Arend Victorie’s index]