Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Kaniadto, ’dunay nagsāg nga maya sa usa ka garahe. Usa-usa nga nilupad na ang
mga ginikanang langgam aron mokuha ug pagkaon sa iyang mga bata’ nga pisu’,
ug nahabilin ang ilang mga pisu’.
Wā’ nagdugay niuli’ ang amahang langgam.
“Unsay nahitabo’ dinhi?”, ingon niya. “Kinsay nagdagmal kaninyo, mga anak?
Nga nahadlok kamong tanan?”
“Sus, Tatay”, ingon nila, ‘dunay niabot nga impakto karon-karon lang.
Ang nawong niya isog ug makahadlok. Nakasiga’ ang iyang mga mata nga dagko’
diri sa atong sāg. Nahadlok kami!”
“Mao ba?” maoy sulti sa amahan. “Asa man siya miadto?”
“Didto dapit.” ingon nila.
“Hulat lang, kay sundan nako’ siya. Ayaw kamo kabalaka mga anak, lintian
siya kanako’.” Ug nilupad na siya aron adtoon ang impakto.
Sa pagliko’, ang liyon diay ang naglakaw didto.
Wāy nahadlok ang langgam ug nitugdon siya sa likod sa liyon, ug nagsugod
siyang nasuko’. “Unsay katungod nimo nga moadto sa akong bāy”, ingon niya,
“ug gihadlok pa nimo ang akong mga anak?”
Wā’ siya tugda’ sa liyon ug nagpadayon sa iyang paglakaw. Naglagot ang
amahang langgam, ug misamot siya ug yawyaw. “Sultihan taka nga wā’ kay katungod
nga moadto didto, ug mobalik ka gani’, makita nimo!” “’Dī’ nako’ gusto buhaton.”,
ingon niya, ug ’dunay pay dugang pagtaas sa usa ka tiil, “pero balian taka
ug tikod paagi sa tiil ko ug kadiyot lang!”
Unya’, nilupad na siya pauli’ sa iyang sāg.
“O, humana mga anak, gitudloan na nako’ siya ug liksiyon. Dī’ na gyud
siya mobalik.”
Frontpage
